18.
| 1 | Illud quoque praecipuum, si persuadeas ut noverint humiliari, sciant verum humilitatis colorem, naturam noverint. |
| 2 | Multi habent humilitatis speciem, virtutem non habent: multi eam foris praetendunt, et intus impugnant: ad fucum praeferunt, ad veritatem abiurant, ad gratiam negant: Est enim qui nequiter humiliat se, et interiora eius plena sunt doli (Eccl. XIX, 23). |
| 3 | Et est qui se nimium submittit ab humilitate multa. |
| 4 | Non est ergo humilitas nisi sine fuco, sine fraude. |
| 5 | Ipsa est vera, quae habet piam mentis sinceritatem (Rom. V, 19). |
| 6 | Magna virtus eius. |
| 7 | Denique per inobedientiam unius hominis mors introivit, et per obedientiam unius Domini Iesu Christi facta est universorum redemptio. |